Obietnica błogosławieństwa z pierwszego czytania nie ma nic wspólnego z naszymi pobożnymi życzeniami: „Samych pogodnych dni”, „Żebyś nigdy nie miał w sercu smutku”, „Niechaj wszystko będzie po twojej myśli!”. Mowa jest tam o trudnych doświadczeniach, o walce, ale przede wszystkim o Bogu, który towarzyszy, jest blisko. Jezus, w którym owo błogosławieństwo się wypełnia, posyła dwunastu uczniów (liczba symboliczna), by obietnica Boga znalazła wypełnienie w Twoich czasach i w Twoim sercu; nakazuje jednak wypowiadać nie pobożne życzenia, ale modlitwę, by Bóg wyprawił nosicieli swego błogosławieństwa.

Iz 30,19-21.23-26; Ps 147,1-6; Iz 33,22; Mt 9,35-10,1.6-8

• błogosławieństwo
• modlitwa
• powołanie