φιμώθητι (phimōtheti)  – mogło zabrzmieć w uszach ludzi współczesnych Jezusowi tak, jak w naszych uszach brzmi „zamknij się”, „siedź cicho”, a może nawet „stul pysk”, gdyż czasownik φιμόω (phimoō – „uciszyć”, „założyć kaganiec”) użyty przez Jezusa, przy pomocy którego każe zamilknąć demonowi, prawdopodobnie do eleganckich nie należał.

A każe mu się zamknąć wówczas, gdy zły duch próbuje uprawiać teologię i głosić ludziom zebranym w synagodze tożsamość Jezusa – zapomniał, że prawdziwa teologia to nie mówienie o Bogu, ale rozmawianie z Bogiem.

Robię sobie rachunek sumienia: czy kiedykolwiek próbowałem mówić o Bogu, nie będąc w przyjaźni z Nim?

1 Sm 1, 9-20; 1 Sm 2, 1. 4-5. 6-7. 8abcd; Mk 1, 21-28;

• egzorcyzm
• teologia