Ot, taka łapóweczka…
Myślę niekiedy, że na drodze mojego zbawienia może stanąć nie tyle jakiś straszliwy grzech, ale raczej pewna niezgoda na plan Pana Boga, a mianowicie to, że chce mnie zbawić poprzez moją wiarę. Bo przez wiarę staję się dziedzicem obietnic danych Abrahamowi. Ja jednak czasem myślę, że chyba sama wiara, to jakoś tak za mało, że trzeba byłoby dorzucić do niej to i owo, jakieś uczyneczki, które będą podstawą świętego spokoju i myślenia, że oto ufff, mam co Panu Bogu ofiarować w zamian za zbawienie; ot, taka łapóweczka, żeby się lepiej poczuć…
Liturgia Słowa na sobotę XXVIII tygodnia zwykłego (rok I)
(Rz 4, 13. 16-18)
Bracia: Nie od wypełnienia Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. I stąd to dziedzictwo zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich, jak jest napisane: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów przed obliczem Boga.” Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych, i to co nie istnieje, powołuje do istnienia. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: „Takie będzie twoje potomstwo”.
(Ps 105 (104), 6-7. 8-9. 42-43)
REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
Pan jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.
Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
przysiędze danej Izaakowi.
Pamiętał bowiem o swym świętym słowie
danym Abrahamowi, swojemu słudze.
I wyprowadził swój lud wśród radości,
z weselem swoich wybranych.
(Łk 12, 8-12)
„Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy”.
