Pół prawdy o życiu
Czasem w filmach gangsterskich dwie strony umowy przedzierają banknot i każda ze stron bierze jedną część, która w przyszłości stanowić będzie potwierdzenie tożsamości – dopasujemy do siebie przedarte części i, jeśli będą pasować, będzie można mieć pewność, że to właściwa osoba.
Dziś Liturgia Słowa pokazuje nam ten schemat – wydarzenia z Nowego Testamentu są zrozumiałe w świetle Starego i odwrotnie: dopasowane do siebie odsłaniają całość historii; to znaczy, że potrzebują siebie nawzajem¹Czy raczej my ich potrzebujemy, żeby zrozumieć całość.. Podobnie jest w twoim życiu: gdyby brać pod uwagę tylko wydarzenia, w których uczestniczysz, można byłoby je opatrznie interpretować, a stąd mogłyby wyniknąć naprawdę poważne błędy, ale mamy Słowo Boże, które “przyłożone” do naszego życia, odsłania zamysły Ojca, a więc pokazują twoją historię w całkowicie nowym – prawdziwym – świetle.
Liturgia Słowa na sobotę II tygodnia Adwentu
(Syr 48,1-4.9-11)
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień. Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy? Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie o koniach ognistych. O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić. Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.
(Ps 80,2aci3b,15-16,18-19)
REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie
Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.
Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.
Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
(Mt 17,10-13)
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: „Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.
