שמע ישראל – Słuchaj, Izraelu
Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku – przedziwne, że tyle lat po wydarzeniach opisanych w Ewangelii cały czas powtarzają się te same sceny. Wiele razy w życiu było mi dane prowadzić rekolekcje, głosić kazania, spowiadać i uwierzcie wielokrotnie słyszałem te same słowa, widziałem je w znudzonych twarzach i drobnych gestach odrzucenia. A Jezus cały czas przychodzi w swojej Ewangelii głoszonej właściwie bezustannie na całym świecie i podejrzewam, że odpowiedź, która się powtarza jest ciągle taka sama – daj nam spokój, czego chcesz od nas, przychodzisz nas zgubić. Dzięki Bogu było mi dane też widzieć jak obojętna i znudzona twarz przemienia się w człowieka, który słucha, który zaczyna płakać nad swoją niemocą i doświadcza uzdrowienia serca. Hebr. שמע ישראל – Słuchaj, Izraelu – słuchajcie.
czytanie (Hbr 2, 5-12) – Jezus jest Zbawicielem ludzi – Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Nie aniołom Bóg poddał przyszły świat, o którym mówimy. Ktoś to gdzieś potwierdził uroczyście, mówiąc: «Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim, albo syn człowieczy, że się troszczysz o niego; mało co mniejszym uczyniłeś go od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Wszystko poddałeś pod jego stopy». Ponieważ zaś poddał Mu wszystko, nic nie zostawił, co by nie było Mu poddane. Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu poddane. Widzimy natomiast Jezusa, który mało co od aniołów był mniejszy, chwałą i czcią uwieńczonego za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko istnieje, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienia. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi, mówiąc: «Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał».
Ewangelia (Mk 1, 21-28) – Jezus naucza jak ten, który ma władzę – Słowa Ewangelii według Świętego Marka
W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: «Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga». Lecz Jezus rozkazał mu surowo: «Milcz i wyjdź z niego! » Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: «Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne». I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.