Moje owce słuchają mego głosu – każdy z nas zna wiele głosów, wiele tekstów z różnych źródeł pamiętamy, a jak brzmi głos Jezusa? Czy znam Jego głos? Znam Jego słowa i niektóre nawet pamiętam. Czy dziś słyszę Jego głos i czy znam ten głos? Ja znam je – znasz każdego z nas doskonale, byłeś obecny w momencie kiedy mnie stwarzano, widziałeś ten moment pierwszego oddechu i pierwszego kroku. Znasz mnie lepiej niż ja sam siebie poznałem i przy Tobie ja też siebie samego poznaję lepiej. Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki – przyznam szczerze, że czasem wyrywam się z Twoich rąk z różnych powodów, ale zawsze tam wracam, bo wiem, że w Twoich rękach jestem bezpieczny i kochany.

Czytanie (Dz 11, 19-26) – Pierwsi „chrześcijanie” w Antiochii – Czytanie z Dziejów Apostolskich

Ci, których rozproszyło prześladowanie, jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, głosząc słowo samym tylko Żydom. Niektórzy z nich pochodzili z Cypru i z Cyreny. Oni to po przybyciu do Antiochii przemawiali też do Greków i głosili Dobrą Nowinę o Panu Jezusie. A ręka Pańska była z nimi, bo wielka liczba uwierzyła i nawróciła się do Pana. Wieść o tym doszła do uszu Kościoła w Jeruzalem. Wysłano do Antiochii Barnabę. Gdy on przybył i zobaczył działanie łaski Bożej, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby całym sercem wytrwali przy Panu; był bowiem człowiekiem dobrym i pełnym Ducha Świętego i wiary. Pozyskano wtedy wielką liczbę wiernych dla Pana. Barnaba udał się też do Tarsu, aby odszukać Szawła. A kiedy go znalazł, przyprowadził do Antiochii i przez cały rok pracowali razem w Kościele, nauczając wielką rzeszę ludzi. W Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami.

Ewangelia (J 10, 22-30) – Moje owce słuchają mego głosu – Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Obchodzono w Jerozolimie uroczystość Poświęcenia Świątyni. Było to w zimie. Jezus przechadzał się w świątyni, w portyku Salomona. Otoczyli Go Żydzi i mówili do Niego: «Dokąd będziesz nas trzymał w niepewności? Jeśli Ty jesteś Mesjaszem, powiedz nam otwarcie!»
Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie. Ale wy nie wierzycie, bo nie jesteście z moich owiec. Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną, a Ja daję im życie wieczne. Nie zginą na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».