Zobaczyć chwałę Bożą, wpatrywać się w Jego święte oblicze było wielkim pragnieniem autorów biblijnych i świętych. Dobrze nam tu być, zauważa Piotr wpatrujący się w jasność pańską. Przemienienie Jezusa musiało być wyjątkowym doświadczeniem dla apostołów. Przez jedną chwilę mieli wgląd w niebo, słyszeli głos samego Ojca. W tym zachwycie Piotr zapomina zupełnie o namiotach dla siebie, chce zatrzymać dłużej wielkie postacie wiary. Tabor, może być lekcją modlitwy, aby wpatrywać się w chwałę Bożą oczami wiary i słuchać Jego głosu.

Czytanie z Księgi proroka Daniela (Dn 7, 9-10. 13-14) Szata Jego była biała jak śnieg

Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Albo:

Czytanie z Drugiego Listu Świętego Piotra Apostoła (2 P 1, 16-19) Słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba

Najmilsi: Nie za wymyślonymi mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości. Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie». I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej. Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, i dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.

Psalm (Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 9 (R.: por. 1a i 9a))
Pan Bóg króluje ponad całą ziemią

Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa *
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Ponad całą ziemią *
Ty jesteś wywyższony
i nieskończenie wyższy *
od wszystkich bogów.

Aklamacja (Mt 17, 5c) Alleluja, alleluja, alleluja

To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie.

Słowa Ewangelii według Świętego Marka (Mk 9, 2-10) To jest mój Syn umiłowany

Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich samych osobno na górę wysoką. Tam się przemienił wobec nich. Jego odzienie stało się lśniąco białe, tak jak żaden na ziemi folusznik wybielić nie zdoła. I ukazał się im Eliasz z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem. Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: «Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy; postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co powiedzieć, tak byli przestraszeni. I zjawił się obłok, osłaniający ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie!» I zaraz potem, gdy się rozejrzeli, nikogo już nie widzieli przy sobie, tylko samego Jezusa. A gdy schodzili z góry, przykazał im, aby nikomu nie rozpowiadali o tym, co widzieli, zanim Syn Człowieczy nie powstanie z martwych. Zachowali to polecenie, rozprawiając tylko między sobą, co znaczy „powstać z martwych”.