Święty Paweł zgrabnie przechodzi od rzeczy niebiańskich, uroczystych i nieskończonych do ziemskich, niskich, zwyczajnych (właściwie w pierwszym czytaniu kolejność jest odwrotna) – z szarej gliny stworzenia, w którą Bóg wrzucił ziarno, mozolnie wyrasta to, co nowe i pnie się ku wieczności. Ma więc wielkie znaczenie to, co dziś, teraz, bo jest to wstęp, początek życia na wieki. I jest w tobie ziarno, które Bóg zasiał, obojętnie co dziś o sobie myślisz – to ziarno, to wielka nadzieja Boga na spotkanie z tobą, właśnie z tobą, w niebie.

Liturgia Słowa

zdjęcie: michaelaw

• nadzieja
• teraźniejszość
• wieczność