Abraham opuścił dom rodzinny i wyszedł ze swojego miasta, wierząc, że dane mu będzie zbudować, założyć własny dom. Piotr chce stawiać trzy namioty, chce budować dom, choćby tymczasowy, tak mu dobrze jest być w towarzystwie Pana. I my szukamy domu. Jest w nas jakaś tęsknota za domem. I choćby było nam najpiękniej w rodzinnych domach, to i tak będzie wrażenie, że to jeszcze nie tutaj, że to jeszcze nie wszystko, że jest coś czegoś brakuje. Bo to prawda. Św. Paweł przypomni, że „nasza ojczyzna jest w niebie”.

Wielki Post jest również po to, żeby ze spokojem potraktować głód nieskończoności. On przypomina o tym, dokąd idziemy.

Liturgia Słowa