Horacy w swej pięknej odzie „Do Torkwata” przedstawia ponury i pozbawiony nadziei na nieśmiertelność los człowieka; mówi: „Pulvis et umbra sumus” (prochem jesteśmy i cieniem). Św. Jakub, mniej poetycko, ale za to bardzo konkretnie, nazywa nas parą, która prędko znika. Proch, cień, para – są absolutnie bezbronne wobec przemijania, ale – jak podpowiada psalm – nie mamy się trwożyć, tylko zaufać Panu Bogu, bo zbawienie jest Jego dziełem, a nie efektem naszej wspaniałości.

Liturgia Słowa

• para
• smutek
• zbawienie