Poprawianie Boga wychodzi nam niemal automatycznie i to nie tylko wobec jakichś trudnych niezrozumiałych doświadczeń. Każdego dnia i o każdej godzinie wiemy lepiej co dla nas lepsze i potrafimy się nieźle umordować, żeby sobie to zapewnić. A tak naprawdę to częto jedynie łamiemy jarzmo drewniane, a szykujemy sobie żelazne, zamiast pozwolić żeby On nakarmił serce do syta.