Zesłanie Ducha Świętego było dla Włodka świętem bardzo szczególnym. Włodek był zainspirowany postacią św. Franciszka z Asyżu. Ale nie obcy był mu i duch św. Serafina z Sarowa. Prosto, leśnie, z radością, głębią. Mieli coś wspólnego – dla jednego i drugiego najważniejszym zadaniem chrześcijanina, najważniejszą robotą do zrobienia było otworzyć się na Ducha Świętego i na Jego święte działanie. Zdobyć Go, Jego obecność i nie puścić, nie dać Mu odejść. Nigdy. Dla obydwóch to jest koncentrat chrześcijaństwa: być świadomym, że w Duchu, przez Syna, idę do Ojca. W Duchu.

Włodek schował się na chwilkę w kapliczce. Jeszcze mógł przez kilka minut być sam – potem mieli do niego przyjść znajomi z Nowej Cerkwi, aby wspólnie modlić się i wzywać Ducha Świętego…

Abba Włodek zaprasza i Ciebie, który czytasz i która czytasz te słowa. Może warto schować się na chwilkę, w kącie pokoju i zanucić: O Stworzycielu, Duchu przyjdź…