Jest zawieszone na przykazaniu miłości. I prorocy też na tym przykazaniu wiszą. Można sobie konstruować chrześcijaństwo złożone z zakazów, z nakazów, ze zżymania się na niezłożone rączki, z oburzania się na brzydkie słowo, z napominania wszystkich ze względu na wszystko, z wytykania najmniejszym największych błędów, z ustalania reguł, z ustalania zasad, z ustalania ustaleń.
O kant globusa będzie można sobie to wszystko uprzejmie rozbić, jeśli nie zawiśnie to wszystko na wieszaku miłości.
Będzie tylko systemem, złożonym systemem pięknie zespawanych rur, w których nie ma ani kropli wody, H2O, amen.
Możesz na mnie krzyczeć, możesz mnie ustawiać. Ale jeśli zrobisz to bez miłości, to ci nie uwierzę. Zawieś wszystko co robisz na haku przykazania miłości, nie spadnie nigdy. W żadną przepaść.

Liturgia Słowa