Zaczynamy czas zwykły w ciągu roku, co brzmi mało zachęcająco, bo zwykłość nas nie tylko nudzi, ale jest formą pustki, która przeraża (często nieświadomie) bardziej niż śmierć i popycha do nierozumnych, szkodliwych decyzji. Uciekając od poczucia pustki chwytamy się bowiem czego się da, żyjemy w następnej chwili, albo w przeszłej, byle nie tu i teraz, gdzie jest jak jest. Bóg na początku tej zwykłości wskazuje na Syna i na naśladowanie Go, bo chrześcijańska zwykłość, to bycie synem i córką Boga, a to sprawia, że zwyłość jest boska!