Żeby przełożyć muzykę na taniec, to trzeba ją wziąć w siebie, do środka, i dopiero potem można ją przerobić na ruch (p.s. kradnę tę myśl od ks. Tischnera, który używał jej do opowiadania o góralskim Platonie i jego ideach).

Dzisiejsze czytania są o takim muzykowaniu i tańczeniu, a po prawdzie to o braniu do serca i przekładaniu na czyn – Izajasz przepowiada słowa, które warto przerobić na czyn; Paweł pisze o tych, którzy przetłumaczyli powołanie na świętość; Jan zaświadcza, że i do niego zostało skierowane słowo o mesjaszu, ze wziął je do siebie, że je przerobił i że oto teraz może wskazać na Jezusa.

Pytanie na dziś mogłoby być takie: Jakie słowo bierzemy do siebie, jaką „muzykę”? Czy da się ją przełożyć na jakiś radosny, boży taniec?

CZYTANIA NA II NIEDZIELĘ ZWYKŁĄ

(Iz 49, 3. 5-6)
Pan rzekł do mnie: „Ty jesteś sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą. A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela. A mówił: „To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.

(1 Kor 1, 1-3)
Paweł, z woli Bożej powołany na apostoła Jezusa Chrystusa, i Sostenes, brat, do Kościoła Bożego w Koryncie, do tych, którzy zostali uświęceni w Jezusie Chrystusie i powołani do świętości wespół ze wszystkimi, co na każdym miejscu wzywają imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa, ich i naszego Pana. Łaska wam i pokój od Boga Ojca naszego i Pana Jezusa Chrystusa!

(J 1, 29-34)
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: „Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie”. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą w tym celu, aby On się objawił Izraelowi”. Jan dał takie świadectwo: „Ujrzałem ducha, który zstępował z nieba jak gołębica i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: „Ten, nad którym ujrzysz ducha zstępującego i spoczywającego na Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym”. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym”.