Nikodem, dobry człowiek, a przede wszystkim nauczyciel Izraela, nie ma pojęcia jak mogą się spełnić słowa Jezusa. W pierwszym czytaniu słyszymy, że Józef (zwany przez apostołów Barnabas*), który był lewitą, sprzedał swą ziemię, choć prawo zabraniało lewitom posiadania własności ziemskiej (zob. Lb 18,20; Pwt 10,9; 18,1-2).
Wielokrotnie napotykamy na sprzeczności, nieporozumienia, sytuacje, w których jesteśmy zagubieni i po prostu nie wiemy co i jak: wtedy to, jak gorliwie odniesiesz się z problemem do Jezusa (pytając Go o to jak postąpić, jak rozumieć to, co cię spotyka), będzie świadczyło jaka jest twoja wiara.

Liturgia Słowa na wtorek II tygodnia Wielkanocy

(Dz 4,32-37)
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby. Tak Józef, nazwany przez apostołów Barnabas, to znaczy „Syn Pocieszenia”, lewita rodem z Cypru, sprzedał ziemię, którą posiadał, a pieniądze przyniósł i złożył u stóp apostołów.

(J 3,7b-15)
Jezus powiedział do Nikodema: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce, i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, który narodził się z Ducha”. W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: „Jakżeż to się może stać?” Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: „Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz? Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, że to mówimy, co wiemy, i o tym świadczymy, cośmy widzieli, a świadectwa naszego nie przyjmujecie. Jeżeli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakżeż uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba oprócz Tego, który z nieba zstąpił – Syna Człowieczego. A jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak potrzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne”.

* sam przydomek „Barnabas” nastręcza tłumaczom sporo trudności, bo nie wiadomo, dlaczego Łukasz dodał „to znaczy Syn Pocieszenia” – bibliści spierają się dziś, skąd Ewangelista wziął takie tłumaczenie imienia.

Lb 18,20: Rzekł Pan do Aarona: «Nie będziesz miał dziedzictwa w ich kraju; nie otrzymasz również pośród nich żadnego przydziału ziemi; Ja jestem działem twoim i dziedzictwem twoim pośród Izraelitów.

Pwt 10,9: Dlatego Lewi nie ma działu ani dziedzictwa wśród swoich braci, gdyż dziedzictwem jego jest Pan, jak powiedział do niego Pan, Bóg twój.

Pwt 18,1-2: Kapłani-lewici, całe pokolenie Lewiego, nie będzie miało działu ani dziedzictwa w Izraelu. Żywić się będą z ofiar spalanych ku czci Pana i Jego dziedzictwa. Nie będzie miało ono dziedzictwa wśród swoich braci: Pan jest jego dziedzictwem, jak mu to powiedział.

• problem
• sprzeczność
• wiara
• zaufanie