Kogo posyła Pan
Koniec 18 rozdziału Dziejów Apostolskich, to początek trzeciej i ostatniej wyprawy misyjnej św. Pawła – w ich trakcie spotkało go wiele cierpień i prześladowań – odrzucenie głoszonego słowa, biczowania, kamienowanie, katastrofy statku na morzu, rozłamy wewnątrz wspólnot i wiele innych trudności, których ilość, a przede wszystkim ciężar gatunkowy mogły skutecznie zniechęcić do dalszych zmagań. Ale jednocześnie Pan Bóg dawał bardzo widoczne znaki swego działania – przede wszystkim poprzez osoby, które przyjmowały Ewangelię i włączały się aktywnie w jej głoszenie, stając się nie tylko przyjaciółmi Jezusa, ale także współpracownikami Pawła (dziś jest to Apollos, wcześniej Pryscylla i Akwila, Tymoteusz i jeszcze inni).
Warto spojrzeć na swoje życie także w ten sposób: z pewnością nie brakuje w nim trudności i niepowodzeń, ale koniecznie zwróć dziś uwagę, jak Bóg działa w nim przez osoby, które posyła, by ci pomagały.
Liturgia Słowa na sobotę VI tygodnia Wielkanocy 2021
(Dz 18,23-28)
Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów. Pewien żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Mesjaszem.
(Ps 47,2-3.8-10)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi
Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy jest straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy.
(J 16,23b-28)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”.
