Adwentowa wiara
Wiara proroka Jeremiasza w moc Słowa, które otrzymywał, by je przekazać, jest doprawdy niezwykła (a Liturgia Słowa idealnie przyporządkowuje ją wierze Józefa!): nie dość, że był poddany chłoście, zakuty w dyby, otrzymał zakaz wchodzenia do świątyni, a nawet grożono mu śmiercią za słowa, które głosił (nie wspominając już o – może nawet dotkliwszych – walkach wewnętrznych, które Jeremiasz prowadził), to na dodatek to, co przepowiadał, nijak miało się do tego, co widać było gołym okiem – rzeczywistość tak daleko odbiegała od proroctw, że trzeba byłoby być wariatem albo naprawdę wierzącym, żeby w nie uwierzyć. Jeśli przepowiednie z pierwszego czytania dotyczą czasów ostatniego króla Judy¹czasy Sedecjaszawskazywałaby na to gra słów: tytuł "Pan naszą sprawiedliwością" odnosi się prawdopodobnie do imienia beznadziejnego króla Sedecjasza (ṣidqiyāhû), które można tłumaczyć Pan moją sprawiedliwością; niemniej jeśli cokolwiek można powiedzieć o tym królu, to na pewno nie to, że był sprawiedliwy czy prawy - por. 2 Krn 36,11nn, to znaczy, że sytuacja Judy jest dramatyczna, zarówno z racji morza grzechów, które popełniają przede wszystkim mieszkańcy Jerozolimy, ale także z racji armii babilońskiej, która za chwilę pochłonie stolicę. A jednak Jeremiasz głosi, że nadejdą dni, kiedy Juda i Izrael (który od ponad stu lat już nie istnieje, zmiażdżony przez Asyrię!) będą uratowane i bezpieczne, choć wcześniej bywało, że trawiła je niechęć i bratobójcze walki), a Pan Bóg wzbudzi potomka Dawida, który będzie dobrym królem (co w obliczu kolejnych złych, słabych i nieroztropnych władców brzmiało jak marzenie ściętej głowy²Władcy w Judzieod rozdziału 21 prorok Jeremiasz opisuje tych lichych monarchów; np. Jojakimowi zapowiadał, że będzie miał pogrzeb, jaki sprawia się... osłu! (Jr 22,19)), w którym wszyscy będą upatrywać swej sprawiedliwości, co może sugerować, że ludzie nie będą jej sobie wymierzać na własną rękę osądami, plotkami, oskarżeniami.
Czy masz wiarę Jeremiasza i Józefa, która mówi, że to, co widzisz dookoła, nie jest wszystkim, co istnieje, a to, co zapowiada Bóg, przyjdzie na pewno? Bo to jest właśnie adwentowa wiara.
Liturgia Słowa na 19 grudnia 2021
(Jr 23, 5-8)
„Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”. Dlatego właśnie nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy nie będą już mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył; tak że będą mogli mieszkać na swej ziemi”.
(Ps 72 (71), 1b-2. 12-13. 18-19ab)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie
Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.
Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa,
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.
Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela,
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię,
a Jego chwała niech wypełni ziemię.
(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: „Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel”, to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.
1 – wskazywałaby na to gra słów: tytuł „Pan naszą sprawiedliwością” odnosi się prawdopodobnie do imienia beznadziejnego króla Sedecjasza (ṣidqiyāhû), które można tłumaczyć Pan moją sprawiedliwością; niemniej jeśli cokolwiek można powiedzieć o tym królu, to na pewno nie to, że był sprawiedliwy czy prawy – por. 2 Krn 36,11nn
2 – od rozdziału 21 prorok Jeremiasz opisuje tych lichych monarchów; np. Jojakimowi zapowiadał, że będzie miał pogrzeb, jaki sprawia się… osłu! (Jr 22,19).
