Dokąd prowadzi zaufanie
Św. Paweł pomaga nam odkrywać wielkość św. Józefa: w drugim czytaniu, mówiąc o Abrahamie¹Abram - AbrahamPaweł używa nowego imienia, choć wtedy - Rdz 15,6 - Abraham nosił jeszcze imię Abram. i o tym, że mimo absolutnie niesprzyjających okoliczności, które w oczach człowieka bez wiary czyniły Bożą obietnicę nieużyteczną, niemożliwą do spełnienia się, a przez to pustą, a więc mimo tego, że zewnętrznie wszystko przemawiało przeciw Bożej obietnicy, Abram zgodził się na wersję Boga i zaczął żyć tak, jakby Słowo już się wypełniło²Izmaelz pewnymi, co prawda, potknięciami po drodze, np. Rdz 16.; i choć przecież nie oglądał spełnienia zapowiedzi o potomstwie licznym jak gwiazdy czy pył ziemi na własne oczy (widział jedynie Izaaka), to umierając był pewien, że Bóg zrobi tak, jak powiedział.
Podobnie św. Józef – musiał stoczyć potężną walkę o miejsce w swym sercu: czy dać je Bogu i Jego sposobowi widzenia, czy pozostawić je dla swoich własnych odczuć i interpretacji (jeśli chodzi o stan błogosławiony Maryi). Św. Paweł zatem zapisał, że Abramowi jego wiarę Bóg poczytał jako sprawiedliwość i dokładnie tym samym słowem określony jest św. Józef (mąż sprawiedliwy), co przypomina nam, że jest człowiekiem wiary, jak jego praojciec Abraham: tam, gdzie po ludzku nie sięga ludzkie rozumienie, ani nawet nasza wyobraźnia (choć przecież bywa bujna), tam prowadzić może zaufanie Bożemu Słowu – do miejsc Bożego działania, których ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani ludzka wyobraźnia nie zdołała sobie wyobrazić.
Liturgia Słowa na uroczystość św. Józefa
(2 Sm 7, 4-5a. 12-14a. 16)
Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: „Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”.
(Ps 89, 2-3. 4-5. 27 i 29)
REFREN: Jego potomstwo będzie trwało wiecznie
Będę na wieki śpiewał o łasce Pana,
moimi ustami Twą wierność będę głosił
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
„Na wieki ugruntowana jest łaska”,
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach.
„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia”.
„On będzie wołał do Mnie: „Tyś jest Ojcem moim,
moim Bogiem, Opoką mego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę
i trwałe z nim będzie moje przymierze”.
(Rz 4, 13. 16-18. 22)
Bracia: Nie od wypełnienia Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. I stąd to dziedzictwo zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich, jak jest napisane: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów” przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych, i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: „takie będzie twoje potomstwo”. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość.
(Mt 1, 16. 18-21. 24a)
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.
1. Paweł używa nowego imienia, choć wtedy – Rdz 15,6Rdz 15,6Abram uwierzył i Pan poczytał mu to za zasługę (dosł. sprawiedliwość) – Abraham nosił jeszcze imię Abram.
2. Z pewnymi, co prawda, potknięciami po drodze, np. Rdz 16.
