Stryjek Judasz
„Zamienił stryjek…”, jak powiada stare porzekadło o niekorzystnej zamianie¹Zemsta Fredrypor. słowa Cześnika w "Zemście" Fredry.; widzimy ją także w pierwszym czytaniu, gdzie znaleźć można interesujące powtórzenie słowa „miejsce” (gr. topos) w wersecie 25 (Dz 1,25): wskaż tego, który zajmie miejsce Judasza, który zdecydował się pójść na miejsce, które wybrał (w lekcjonarzu czytamy, że Judasz poszedł swoją drogą, ale tekst grecki ma dosłownie: „na swoje miejsce”).
To znaczy, że Judasz porzucił miejsce przy Jezusie, żeby pójść w inne miejsce, wybrane przez siebie – oczywiście w jego planach było to coś wspaniałego, perspektywicznego, obiecującego; ale my wiemy, że ostatecznie miejscem Judasza stał się cmentarz, śmierć, tragiczny koniec²miejsce - topospodobne znaczenie słowa "topos", jako miejsce ostatecznego przeznaczenia, znajdziemy choćby w Tb 3,6, a także w 1 Liście św. Klemensa Rzymskiego 5,4 czy w Liście św. Ignacego do Magnezjan 5,1..
Każde miejsce, które nie jest blisko Pana Jezusa, jest miejscem nie dla ciebie.
Liturgia Słowa na święto św. Macieja Apostoła
(Dz 1,15-17.20-26)
Piotr w obecności braci, a zebrało się razem około stu dwudziestu osób, tak przemówił: „Bracia, musiało się wypełnić słowo Pisma, które Duch Święty zapowiedział przez usta Dawida o Judaszu. On to wskazał drogę tym, którzy pojmali Jezusa, bo on zaliczał się do nas i miał udział w naszym posługiwaniu. Napisano bowiem w Księdze Psalmów: „Niech opustoszeje dom jego i niech nikt w nim nie mieszka. A urząd jego niech inny obejmie”. Trzeba więc, aby jeden z tych którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania”. Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I tak się pomodlili: „Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”. I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.
(Ps 113,1-8)
REFREN: Wśród książąt ludu Pan Bóg go posadził
Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.
Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony nad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.
Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co ma siedzibę w górze,
co w dół spogląda
na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego,
by go posadzić wśród książąt,
wśród książąt swojego ludu.
(J 15,9-17)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Trwajcie w miłości mojej. Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna. To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy kto życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili i by owoc wasz trwał, aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali”.
1) por. słowa Cześnika w „Zemście” Fredry.
2) podobne znaczenie słowa „topos”, jako miejsce ostatecznego przeznaczenia, znajdziemy choćby w Tb 3,6, a także w 1 Liście św. Klemensa Rzymskiego 5,4 czy w Liście św. Ignacego do Magnezjan 5,1.
