Jesienne liście, czyli kto tu rządzi
Św. Paweł wyjaśnia Efezjanom, że Bóg przypomniał wszystkim stworzeniom (widzialnym i niewidzialnym) kto tu rządzi (mówiąc dość kolokwialnie) – przez wskrzeszenie z martwych swego Syna; to objawienie mocy, potęgi i siły dotyczyło dania życia, a nie niszczenia (a jeśli niszczenia, to śmierci i grzechu). Oczywiście nikt z nas ludzi (nie tylko Czytelników, ale w ogóle wszystkich) nie był bezpośrednim świadkiem zmartwychwstania, więc dostęp do niego mamy przez wiarę – możemy uznać, że jest prawdą, że Bóg wskrzesił martwego Syna. I w ten sposób, przez wiarę, uznajesz, że działanie Boga nie ma granic także w twojej historii, w twoim życiu; nie wierząc zaś uznajesz, że są jakieś inne siły, które o nas decydują (bo przecież widzimy jasno, że niewiele rzeczy zależy od nas samych bezpośrednio w naszym życiu, czy życiu naszych bliskich), a my w ich rękach jesteśmy jak październikowe liście, bezradne wobec jesiennego wiatru.
Liturgia Słowa na sobotę XXVIII tygodnia (rok II)
(Ef 1, 15-23)
Bracia: Usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach. Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego, Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy serca, byście wiedzieli, czym jest nadzieja, do której On wzywa, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przeogromna Jego moc względem nas wierzących – na podstawie działania Jego potęgi i siły. Wykazał On je, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem, wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym. I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.
(Ps 8, 2 i 3b. 4-5. 6-7)
REFREN: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem
O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Ty swój majestat wyniosłeś nad niebiosa.
Usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę.
Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło palców Twoich,
na księżyc i gwiazdy, które Ty utwierdziłeś:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy.
(Łk 12, 8-12)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto powie jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie odpuszczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie odpuszczone. Kiedy was ciągać będą po synagogach, urzędach i władzach, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty pouczy was w tej właśnie godzinie, co należy powiedzieć”.
