niewiarygodne!
To słowo brzmi jakby coś wspaniałego, niemożliwego było godne niewiary, ale to właśnie wiara porusza Boga do czynienia rzeczy wykraczających poza prawa natury i poza nasze wyobrażenia, więc logicznie rzecz biorąc trzeba by na coś niesamowitego mówić WIARYGODNE!
Do ludzi, których obdarzył cudem, Jezus mówi: twoja wiara ci pomogła, cię uzdrowiła! Granica między niewiarygodnym a niewiarą przebiega przez nasze serca, poprzez naszą decyzję zaufać Bogu bardziej niż widzialnym faktom, gdyż Bóg jest zawsze ten sam i dla niego niemożliwe i możliwe, wiarygodne i niewiarygodne są tak samo łatwe, a więc: uwierz Bogu na nowo!
ŚW. TOMASZA APOSTOŁA – ŚWIĘTO
PIERWSZE CZYTANIE (Ef 2, 2-5)
Bracia:
Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
EWANGELIA (J 20, 24-29)
Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
