Odkrywamy głębiej
W pierwszym czytaniu św. Jan mówi o łączności z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Co Ewangelista ma na myśli, używając słowa „łączność”? Pamiętamy, że tekst naszych lekcjonarzy wzięty jest z piątego wydania Biblii Tysiąclecia; warto zatem – dla porównania – zajrzeć do innych tłumaczeń, a tu słowo koinonia (κοινωνία*) przełożono jako społeczność, wspólnota, jedno, łączność, towarzystwo. Taki wachlarz słów pozwala nam głębiej wniknąć w Słowo Boże, bardziej rozumieć zamysł biblijnego autora, a przede wszystkim wyczuwać zmysłem wiary jaki jest nasz Bóg.
A Ewangelia podpowie jeszcze mocniej, że ta jedność, wspólnota, łączność, jedno z Jezusem sięga dalej, niż zdołamy zrozumieć czy sobie wyobrazić, bo nawet cmentarz i grób, których samo wspomnienie może zmrozić serce, nie są w stanie odłączyć nas od miłości Jezusa, który nie tylko stał się człowiekiem i przyszedł na świat, ale zdecydował się także umrzeć, jak każdy człowiek, by pokazać nam, jak daleko sięga owa relacja z Nim – poza grób, poza śmierć, poza nasze wyobrażenia.
Chcesz lepiej poznać Pismo święte? Zapraszamy na rekolekcje biblijne „1881” do Gdańska!
Szczegóły na stronie rekolekcjefranciszkanskie.pl
Liturgia Słowa na święto św. Jana Ewangelisty
(1J 1,1-4)
Umiłowani: To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione, oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami. A mieć z nami łączność znaczy: mieć ją z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.
(Ps 97,1-2.5-6.11-12)
REFREN: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu
Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego
i radość dla ludzi prawego serca.
Radujcie się w Panu, sprawiedliwi,
i sławcie Jego święte imię.
Aklamacja
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.
(J 20,2-8)
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
* Teologiczny Słownik Nowego Testamentu podaje taką definicję (jest to tylko fragment) κοινωνία – abstrakcyjny termin utworzony z κοινωνός i κοινωνέω, oznacza „uczestnictwo”, „społeczność”, zwłaszcza z bliską więzią. Wyraża dwustronną relację. Podobnie jak w przypadku κοινωνέω, nacisk może być położony na dawanie lub otrzymywanie. Oznacza to zatem 1. „uczestnictwo”, 2. „udzielanie”, 3. „społeczność” (Gerhard Kittel, Geoffrey W. Bromiley, and Gerhard Friedrich, Theological Dictionary of the New Testament (Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1964–), 798).
Porównanie tłumaczeń 1 J 1,3 – zobacz.
