odpocznij we Mnie, czuj się bezpiecznie
Odpocząć w Jezusie? Nie sądzę, żeby wielu było wśród nas takich, którym Jezus kojarzy się z odpoczynkiem… Raczej zobowiązania, jakiś plan wynikowy, mniej lub bardziej lubiany zestaw pacierzy, na który przecież tak szkoda czasu…
A Pan bardzo przejrzyście mówi – naucz się. Bo tego można się nauczyć – odpoczywać we mnie. Niech pociągnie cię ciche wnętrze świątyni, niech jej przyjemny chłód, zwłaszcza w tych dniach znęci cię do wejścia, niech półmrok ukoi twoje zmysły. Twój Bóg troszczy się o twojego ducha i o twoje ciało. Prawdziwy pokój znajdujemy wyłącznie w Nim…
Może dlatego właśnie, średniowieczny święty, Jan Kanty, spędzał godziny na adoracji w kościele tuż po zakończeniu swojej intelektualnej pracy na uczelni. Może dlatego, współcześnie, święta Matka Teresa, zalecała przynajmniej godzinną adorację swoim siostrom. Może więc zamiast „odmóżdżania się” przed ekranem warto dziś skierować wzrok na Pana… I tak naprawdę odpocząć.
SŁOWO NA DZIŚ:
(Iz 26,7-9.12.16-19)
Ścieżka sprawiedliwego jest prosta, Ty równasz prawą drogę sprawiedliwego. Także na ścieżce Twoich sądów, o Panie, my również oczekujemy Ciebie; imię Twoje i pamięć o Tobie to upragnienie duszy. Dusza moja pożąda Ciebie w nocy, duch mój – poszukuje Cię w mym wnętrzu; bo gdy Twe sądy jawią się na ziemi, mieszkańcy świata uczą się sprawiedliwości. Panie, użyczysz nam pokoju, bo i wszystkie nasze dzieła Tyś nam zdziałał! Panie, w ucisku szukaliśmy Ciebie, słaliśmy modły półgłosem, kiedyś Ty chłostał. Jak brzemienna, bliska chwili rodzenia wije się, krzyczy w bólach porodu, takimi myśmy się stali przed Tobą, o Panie! Poczęliśmy, wiliśmy się z bólu, jakbyśmy mieli rodzić; ducha zbawczego nie wydaliśmy ziemi i nie przybyło mieszkańców na świecie. Ożyją Twoi umarli, zmartwychwstaną ich trupy, obudzą się i krzykną z radości spoczywający w prochu, bo rosa Twoja jest rosą światłości, a ziemia wyda cienie zmarłych.
(Ps 102,13-15-21)
REFREN: Bóg z wyżyn nieba spogląda na ziemię
Ty zaś, o Panie, trwasz na wieki,
a imię Twoje przez wszystkie pokolenia.
Powstań i okaż litość Syjonowi,
bo nastała pora, byś się nad nami zmiłował.
Twoi słudzy bowiem miłują jego kamienie,
żalem ich przejmują jego gruzy.
Poganie będą się bali imienia Pana,
a Twej chwały wszyscy królowie ziemi.
Bo Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swym majestacie,
przyczyni się ku modlitwie opuszczonych
i nie odrzuci ich modłów.
Należy to pisać dla przyszłych pokoleń,
lud, który się narodzi, niech wychwala Pana.
Bo spojrzał Pan z wysokości swego przybytku,
popatrzył z nieba na ziemię,
aby usłyszeć jęki uwięzionych,
aby uwolnić skazanych na śmierć.
Aklamacja (Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
(Mt 11,28-30)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest słodkie, a moje brzemię lekkie.
