stare i nowe
Rzeczy nowe i stare. Jezus, który nie przyszedł znieść Prawa, ale je wypełnić. Nowa ewangelizacja, która nie zastępuje starej, ale ją poszerza, wzbogaca, wskazuje na nowe kierunki i narzędzia. Królestwo Boże, które nie wypala ogniem i mieczem judaizmu, ale na dawnych fundamentach wznosi nowy gmach, scala i jednoczy wszystko, co służy za materiał do dalszego budowania.
Kiedyś naprawialiśmy zużyte rzeczy. Dziś się to „nie opłaca”. Zanim jednak zaczniemy duchowe porządki wywalając „stare” i, zgodnie ze współczesną modą, zastąpimy je „nowym”, warto się zastanowić czy „nowe” jest lepsze czy tylko „ładniejsze”. A może wystarczy odnowić „stare”. Nawet jeśli to trochę więcej kosztuje. Bywa że odnowiony staroć wzbudza większy zachwyt niż nowoczesny efekt produkcji taśmowej, który „wypada” mieć.
SŁOWO NA DZIŚ:
(Jr 18,1-6)
Słowo, które Pan oznajmił Jeremiaszowi: Wstań i zejdź do domu garncarza; tam usłyszysz moje słowa. Zstąpiłem więc do domu garncarza, on zaś pracował właśnie przy kole. Jeżeli naczynie, które wyrabiał, uległo zniekształceniu, jak to się zdarza z gliną w ręku garncarza, wyrabiał z niego inne naczynie, jak tylko podobało się garncarzowi. Wtedy Pan skierował do mnie następujące słowo: Czy nie mogę postąpić z wami, domu Izraela, jak ten garncarz? – wyrocznia Pana. Oto bowiem jak glina w ręku garncarza, tak jesteście wy, domu Izraela, w moim ręku.
(Ps 146,1-6)
REFREN: Szczęśliwy, kogo wspiera Bóg Jakuba
Chwal, duszo moja, Pana.
Będę chwalił Pana do końca swego życia,
będę śpiewał mojemu Bogu,
dopóki istnieję.
Nie pokładajcie ufności w książętach
ani w człowieku, który zbawić nie może.
Gdy duch go opuści, znowu w proch się obraca
i przepadają wszystkie jego zamiary.
Szczęśliwy ten, kogo wspiera Bóg Jakuba,
kto pokłada nadzieję w Panu Bogu.
On stworzył niebo i ziemię, i morze
ze wszystkim, co w nich istnieje.
Aklamacja (Dz 16,14b)
Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego
(Mt 13,47-53)
Jezus powiedział do tłumów: Podobne jest królestwo niebieskie do sieci, zarzuconej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. Gdy się napełniła, wyciągnęli ją na brzeg i usiadłszy, dobre zebrali w naczynia, a złe odrzucili. Tak będzie przy końcu świata: wyjdą aniołowie, wyłączą złych spośród sprawiedliwych i wrzucą w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko? Odpowiedzieli Mu: Tak jest. A On rzekł do nich: Dlatego każdy uczony w Piśmie, który stał się uczniem królestwa niebieskiego, podobny jest do ojca rodziny, który ze swego skarbca wydobywa rzeczy nowe i stare. Gdy Jezus dokończył tych przypowieści, oddalił się stamtąd.
