O stołki
Czytamy dziś fragment 10 rozdziału Ewangelii Marka, ale jeśli cofniemy się o jeden rozdział, to przypomnimy sobie, że już tam uczniowie kłócili się między sobą o to, kto z nich jest największy (Mk 9,34Mk 9,34Lecz oni milczeli, w drodze bowiem posprzeczali się między sobą o to, kto z nich jest największy.); i choć Jezus wyjaśnił im, jak powinni myśleć, postępować, oni jednak pozostali przy swoim punkcie widzenia i dziś dziesięciu Apostołów oburza się na Jakuba i Jana (być może na czele dziesiątki stał Piotr dotknięty tym, że synowie Zebedeusza, którzy z Piotrem tworzyli grupę najbliższą Jezusowi, pominęli go przedstawiając prośbę Panu?), pewnie nie dlatego, że bracia chcieli być w niebie, ale dlatego, że „załatwiali” to sobie za plecami pozostałych.
A Jezus znów cierpliwie tłumaczy im, jak mają wyglądać relacje między nimi, bo duch walki o stołki, zaszczyty, pierwszeństwo, na pewno nie pozwoli im pójść za Jezusem na Golgotę…
Liturgia Słowa na XXIX niedzielę zwykłą B
(Iz 53, 10-11)
Spodobało się Panu zmiażdżyć swojego Sługę cierpieniem. Jeśli On wyda swe życie na ofiarę za grzechy, ujrzy potomstwo, dni swe przedłuży, a wola Pańska spełni się przez Niego. Po udrękach swej duszy ujrzy światło i nim się nasyci. Sprawiedliwy mój Sługa usprawiedliwi wielu, ich nieprawości On sam dźwigać będzie.
(Hbr 4, 14-16)
Mając arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie jak my – z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej chwili.
(Mk 10, 35-45)
Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, podeszli do Jezusa i rzekli: „Nauczycielu, pragniemy, żebyś nam uczynił to, o co Cię poprosimy”. On ich zapytał: „Co chcecie, żebym wam uczynił?” Rzekli Mu: „Daj nam, żebyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po prawej, a drugi po lewej Twej stronie”. Jezus im odparł: „Nie wiecie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja mam pić, albo przyjąć chrzest, którym Ja mam być ochrzczony?” Odpowiedzieli Mu: „Możemy”. Lecz Jezus rzekł do nich: „Kielich, który Ja mam pić, wprawdzie pić będziecie; i chrzest, który Ja mam przyjąć, wy również przyjmiecie. Nie do Mnie jednak należy dać miejsce po mojej stronie prawej lub lewej, ale dostanie się ono tym, dla których zostało przygotowane”. Gdy usłyszało to dziesięciu pozostałych, poczęli oburzać się na Jakuba i Jana. A Jezus przywołał ich do siebie i rzekł do nich: „Wiecie, że ci, którzy uchodzą za władców narodów, uciskają je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak będzie między wami. Lecz kto by między wami chciał się stać wielkim, niech będzie sługą waszym. A kto by chciał być pierwszym między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu”.
