zamieszkać.
Powala mnie słowo „stanowić mieszkanie Boga przez Ducha”. Jak ja taki mizerny mogę być mieszkaniem wszechmocnego? Przecież taka bida we mnie, taka przeciętność, a czasem bylejakość? Tyle myśli kotłuje się we mnie, a tu Pan zastępów chce we mnie mieszkać. Tyle różnych słów dookoła, tyle krytyki katolików, tyle szumu i zamieszania, a Ty wszechmocny chcesz mieszkać we mnie i w każdym z nas. Chrystus jest naszym pokojem w tym ogromnym chaosie świata. Przepasane biodra wasze, jak w czasie wyjścia z Egiptu, jak do walki w czasach sędziów, sprawiedliwością przepaszcie wasze myśli, żyjąc w trzeźwości – pisze Piotr w swoim liście. Wyjście od zła, walka, trzeźwość, gotowość, dużo tego, ale lampa wiary płonie we mnie, że ty jesteś tu. Tu i teraz, zawsze i na wieki.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan (Ef 2, 12-22) Chrystus jest naszym pokojem
Bracia: W owym czasie byliście poza Chrystusem, obcy względem społeczności Izraela i bez udziału w przymierzach obietnicy, niemający nadziei ani Boga na tym świecie. Ale teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa. On bowiem jest naszym pokojem. On, który obie części ludzkości uczynił jednością, bo zburzył rozdzielający je mur – wrogość. W swym ciele pozbawił On mocy Prawo przykazań, wyrażone w zarządzeniach, aby z dwóch rodzajów ludzi stworzyć w sobie jednego nowego człowieka, wprowadzając pokój, i w ten sposób jednych, jak i drugich znów pojednać z Bogiem, w jednym Ciele przez krzyż, w sobie zadawszy śmierć wrogości. A przyszedłszy, zwiastował pokój wam, którzy jesteście daleko, i pokój tym, którzy są blisko, bo przez Niego jedni i drudzy w jednym Duchu mamy przystęp do Ojca. A więc nie jesteście już obcymi i przybyszami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga – zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie głowicą węgła jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
Psalm (Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14 (R.: por. 9))
Pan głosi pokój swojemu ludowi
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: *
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Aklamacja (Por. Łk 21, 36)
Alleluja, alleluja, alleluja
Czuwajcie i módlcie się w każdym czasie,
abyście mogli stanąć przed Synem Człowieczym.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza (Łk 12, 35-38) Oczekiwanie powrotu Pana
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niech będą przepasane biodra wasze i zapalone pochodnie. A wy bądźcie podobni do ludzi oczekujących swego pana, kiedy z uczty weselnej powróci, aby mu zaraz otworzyć, gdy nadejdzie i zakołacze. Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc, będzie im usługiwał. Czy o drugiej, czy o trzeciej straży przyjdzie, szczęśliwi oni, gdy ich tak zastanie».
