Bóg stał się człowiekiem, umarł na krzyżu za wszystkie twoje myśli, słowa, nienawiści, nieczystości, czyny i niedbałość, a jednak wciąż próbujesz udowodnić sobie, Jemu i innym, że jesteś fajny sam z siebie, że to inni, okoliczności… próbujesz przypudrować nosek i poprawić misternie spreparowany makijaż, którego utrzymanie kosztuje wiele wysiłku. A Słowo dziś mówi ci, że możesz się odprężyć, bo cokolwiek zmajstrowałeś w swojej słabości jest ci wybaczone nie dzięki temu jak się napinasz i starasz, ale wyłącznie ze względu na imię Tego, Który stał się winny twoją winą, wziął ją dosłownie na siebie.

CZYTANIA Z DNIA:

(1 J 2, 12-17)

Piszę do was, dzieci, że dostępujecie odpuszczenia grzechów ze względu na Jego imię. Piszę do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku. Piszę do was, młodzi, że zwyciężyliście Złego.
Napisałem do was, dzieci, że znacie Ojca, napisałem do was, ojcowie, że poznaliście Tego, który jest od początku, napisałem do was, młodzi, że jesteście mocni i że nauka Boża trwa w was, i zwyciężyliście Złego.
Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Wszystko bowiem, co jest na świecie, a więc: pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego życia pochodzi nie od Ojca, lecz od świata. Świat zaś przemija, a z nim jego pożądliwość; kto zaś wypełnia wolę Bożą, ten trwa na wieki.

(Łk 2, 36-40)

Gdy Rodzice przynieśli Dzieciątko Jezus do świątyni, była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już sobie osiemdziesiąt cztery lata. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jeruzalem.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta – Nazaretu.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.