W Ewangelii mamy ciekawe przeciwstawienie: z jednej strony Matka Jezusa i Jego bracia, którzy „pytają o Niego”, a z drugiej mamy słowa samego Jezusa, których słuchają ci, którzy są wokół Niego zgromadzeni. Oczywiście ten fragment tylko pozornie ukazuje kontrast między Maryją a słuchającymi Jezusa, ponieważ to Ona właśnie jest Tą, która uwierzyła w Słowo Gabriela. Niemniej dzisiejsza Ewangelia zaprasza nas z pewnością do tego, by bardziej słuchać Jezusa, niż pragnąć mówić.

Liturgia Słowa na wtorek II tygodnia zwykłego (rok II)

(2 Sm 6,12b-15.17-19)
Poszedł Dawid i sprowadził z wielką radością Arkę Bożą z domu Obed-Edoma do Miasta Dawidowego. Ilekroć niosący Arkę Pana postąpili sześć kroków, składał w ofierze wołu i tuczne cielę. Dawid wtedy tańczył z całym zapałem w obecności Pana, a ubrany był w lniany efod. Dawid wraz z całym domem izraelskim prowadził Arkę Pana wśród radosnych okrzyków i grania na rogach. Przyniesioną więc Arkę Pana ustawiono na przeznaczonym na to miejscu w środku namiotu, który rozpiął dla niej Dawid, po czym Dawid złożył przed Panem całopalenia i ofiary pojednania. Kiedy Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednania, pobłogosławił lud w imieniu Pana Zastępów. Dokonał potem podziału między cały naród, między cały tłum Izraela, między mężczyzn i kobiety: dla każdego po jednym bochenku chleba, po kawałku mięsa i placku z rodzynkami. Potem wszyscy ludzie udali się do swych domów.

(Mk 3,31-35)
Nadeszła Matka Jezusa i bracia i stojąc na dworze, posłali po Niego, aby Go przywołać. Właśnie tłum ludzi siedział wokół Niego, gdy Mu powiedzieli: „Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają się o Ciebie”. Odpowiedział im: „Któż jest moją matką i którzy są braćmi?” I spoglądając na siedzących dokoła Niego rzekł: „Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Bożą, ten Mi jest bratem, siostrą i matką”.

• milczenie
• słuchanie