„Każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego”, woła św. Paweł, a tym samym wyraźnie przypomina, że nikt z nas nie ma wszytskich łask i zdolności, ale każdy na pewno otrzymał dar od Pana, który sprawia, że nasze życie ma sens i znaczenie. Kto wie, może jedną z cenniejszych łask, jaką obdarował mnie Jezus, są moje braki, niedomagania i bezradność w wielu sytuacjach: dzięki nim potrzebuję ciebie – osoby, którą Bóg wyposażył w to, czego mi brakuje; ta swoista pustka we mnie jest przestrzenią, którą napełni łaska, którą masz ty, ale pod warunkiem, że z pokorą uznam taką sytuację i nie będę udawał, że jednak dam sobie radę, że bez łaski, że nie potrzebuiję pomocy. Gdybyśmy wszyscy mieli wszystko, to bylibyśmy może jak drużyna piłkarska złożona z jedenastu bramkarzy lub kuchnia, w której byłoby sto pięknych patelni, ale nic poza tym.

Liturgia Słowa na święto św. Mateusza

(Ef 4, 1-7. 11-13)
Bracia: Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój. Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. Każdemu z nas została dana łaska według miary daru Chrystusowego. I On ustanowił jednych apostołami, innych prorokami, innych ewangelistami, innych pasterzami i nauczycielami dla przysposobienia świętych do wykonywania posługi, celem budowania Ciała Chrystusowego, aż dojdziemy wszyscy razem do jedności wiary i pełnego poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary wielkości według Pełni Chrystusa.

(Ps 19, 2-3. 4-5)
REFREN: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi

Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.

Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano;
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce ziemi.

(Mt 9, 9-13)
Odchodząc z Kafarnaum Jezus ujrzał człowieka siedzącego w komorze celnej, imieniem Mateusz, i rzekł do niego: „Pójdź za Mną”. On wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w domu za stołem, przyszło wielu celników i grzeszników i siedzieli wraz z Jezusem i Jego uczniami. Widząc to faryzeusze, mówili do Jego uczniów: „Dlaczego wasz Nauczyciel jada wspólnie z celnikami i grzesznikami?” On, usłyszawszy to, rzekł: „Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”. Bo nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników”.

• dar
• łaska
• pokora
• wspólnota
• zależność