Przedostatnie zdanie Ewangelii¹Łk 16,15To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. wywołuje u mnie gęsią skórkę; z punktu widzenia języka akcent jest tu położony na usprawiedliwianie (orzeczeniem jest tu nie słowo „udawać”, ale „usprawiedliwiać” (dikaioō), które Biblia Tysiąclecia wyd. V rozwija, tłumacząc „udajecie sprawiedliwych”), a więc moglibyśmy to zdanie odczytać jako: usprawiedliwiacie sami siebie (czynicie się sprawiedliwymi, chcecie wyglądać jak sprawiedliwi) w oczach ludzi, czym automatycznie wyłączacie Boga z procesu waszego usprawiedliwienia, bo usprawiedliwić może tylko On! Szczególnie mocno przypomina o tym św. Paweł w liście do Rzymian²Rz 8,33Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? (którego ostatnie wersy dziś czytamy jako pierwsze czytanie) – w istocie słowo „usprawiedliwiać” spośród ksiąg Nowego Testamentu występuje najczęściej (15/39) w tym liście właśnie (zobacz poniższy wykres).

Ojcze, daj mi odwagę, żebym nie szukał usprawiedliwienia w słowach, gestach, oczach innych, ale w Twojej miłości, której pieczęcią jest Krew Twojego umiłowanego Syna, mojego Pana Jezusa!

Liturgia Słowa na sobotę XXXI tygodnia zwykłego (rok I)

(Rz 16, 3-9. 16. 22-27)
Bracia: Pozdrówcie współpracowników moich w Chrystusie Jezusie, Pryskę i Akwilę, którzy za moje życie nadstawili karku i którym winienem wdzięczność nie tylko ja sam, ale i wszystkie Kościoły nawróconych pogan. Pozdrówcie także Kościół, który się zbiera w ich domu. Pozdrówcie mojego umiłowanego Epeneta, który należy do pierwocin złożonych Chrystusowi przez Azję. Pozdrówcie Marię, która poniosła wiele trudów dla waszego dobra. Pozdrówcie Andronika i Juniasa, moich rodaków i współtowarzyszy więzienia, którzy się wyróżniają między apostołami, a którzy przede mną przystali do Chrystusa. Pozdrówcie umiłowanego mego w Panu Ampliata. Pozdrówcie współpracownika naszego w Chrystusie, Urbana, i umiłowanego mego Stachysa. Pozdrówcie wzajemnie jedni drugich pocałunkiem świętym! Pozdrawiają was wszystkie Kościoły Chrystusa. Pozdrawiam was w Panu i ja, Tercjusz, który pisałem ten list. Pozdrawia was Gajus, który jest gospodarzem moim i całego Kościoła. Pozdrawia was Erast, skarbnik miasta, i Kwartus, brat. Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem Jezusa Chrystusa, zgodnie z objawioną tajemnicą, dla dawnych wieków ukrytą, teraz jednak ujawnioną, a przez pisma prorockie na rozkaz odwiecznego Boga wszystkim narodom obwieszczoną, dla skłonienia ich do posłuszeństwa wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa, niech będzie chwała na wieki wieków! Amen.

(Ps 145 (144), 2-3. 4-5. 10-11)
REFREN: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu

Każdego dnia będę błogosławił Ciebie
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość Jego niezgłębiona.

Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła
i zwiastuje Twe potężne czyny.
Głoszą wspaniałą chwałę Twego majestatu
i rozpowiadają Twoje cuda.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

(Łk 16, 9-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!” Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. Powiedział więc do nich: „To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych”.

1) To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. (Łk 16,15)

2) Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia? (Rz 8,33)

• faryzeusze
• Jezus
• usprawiedliwiać
• usprawiedliwienie