smok i kobieta
Zestawienie smoka i brzemiennej kobiety wydaje się dość przerażające. Wielka ziejąca ogniem bestia, a bezbronna niewiasta i to ciężarna. Zanosi się na coś okropnego. Smok zabije i zmiażdży w sekundę te dwa istnienia. Jednak tak się nie dzieje. Kobieta rodzi i dziecko jak i ona uciekają. Smok zostaje z niczym. Trudno mi nawet sobie wyobrazić stanąć oko w oko ze smokiem. A jednak w niej nie widać ani cienia strachu, jakby przeczuwała, że nic się nie stanie. Zapewne dość łatwo zobaczyć różne rodzaje smoka dziś na ziemi, który niszczy i zabija. A czy mogę dostrzec także niewiastę, która staje naprzeciw niego. Czy dostrzegam jej Syna, który zwycięża każde zło. To wielki znak nadziei, że największe zło jednak przegra, najsilniejsza przemoc jednak upadnie. Chyba mniej powinienem patrzeć na smoka, a więcej uwagi zwrócić na Nią i jej Syna.
Liturgia Słowo na dziś
1. czytanie (Ap 11, 19a; 12, 1. 3-6a. 10ab)
Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca»
2. czytanie (Kol 1, 12-16)
Bracia: Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
Ewangelia (J 19, 25-27)
Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
