Remont generalny
Wstęp¹WstępNie liczy się do trzech zdań 🙂. Kończymy właśnie „tydzień Amosa” w codziennej Liturgii Słowa i jest to pewnie dobry moment, żeby przeczytać całą jego księgę (co zajmie raptem około 30 minut), a na dodatek (a właściwie od tego warto zacząć) wstęp omawiający kim prorok był, kiedy działał itp.²OzeaszPrzyszły tydzień będzie np. "tygodniem Ozeasza", to znaczy, że codziennie, jako pierwsze czytanie, czytać będziemy fragment księgi tego proroka.
Dzisiejszy fragment, to ostatnie wersety Księgi Amosa, które są jedynymi pozytywnymi przepowiedniami w tym raczej ponurym zbiorze proroctw, sprowokowanych płytką pobożnością, brakiem dbania o innych i zachłyśnięciem się chwilowymi sukcesami militarnymi Izraela; jednak Pan Bóg zapowiada, że podniesie szałas Dawidowy, co brzmi dość dziwnie, bo nigdzie indziej w Piśmie Świętym nie znajdziemy tego określenia³Jaki szałas?Bibliści do dziś spierają się do czego określenie sukka (namiot, szałas) miałoby się odnosić: do świątyni w Jerozolimie? Do samej Jerozolimy? A może do całego domu Dawida, dynastii, z której Bóg obiecał wyprowadzić Mesjasza?. Niemniej sam obraz jest czytelny – szałas nie jest trwałym schronieniem, a już na pewno nie taki, który upada; i jeśli jest to stan serca, stan wewnętrzny człowieka, to jego jedynym ratunkiem jest to, że Bóg ten szałas podniesie, umocni i zamieni na dom, na miejsce, gdzie będzie można doświadczyć niewyobrażalnie obfitego błogosławieństwa (Am 9,13).
Jeśli „upadający szałas” opisuje twoje serce, to jest nadzieja – Bóg zapowiada remont generalny, pod warunkiem jednak, że przeczytasz całą Księgę Amosa 😁
Liturgia Słowa na sobotę XIII tygodnia zwykłego (rok II)
(Am 9, 11-15)
Tak mówi Pan: „W tym dniu podniosę szałas Dawidowy, który upada, zamuruję jego szczeliny, ruiny jego podźwignę i jak za dawnych dni go zbuduję, by posiedli resztę Edomu i wszystkie narody, nad którymi wzywano mojego imienia – mówi Pan, który to uczyni. Oto nadejdą dni – mówi Pan – gdy będzie postępował żniwiarz zaraz za oraczem, a depczący winogrona za siejącym ziarno; z gór moszcz spływać będzie kroplami, a wszystkie pagórki będą w niego opływać. Uwolnię z niewoli lud mój izraelski – odbudują miasta zburzone i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i pić będą wino; założą ogrody i będą jedli z nich owoce. Zasadzę ich na ich ziemi, a nigdy nie będą wyrwani z ziemi, którą im dałem – mówi Pan, twój Bóg”.
(Ps 85 (84), 9. 11-12. 13-14)
REFREN: Pan głosi pokój swojemu ludowi
Będę słuchał tego,
co Pan Bóg mówi:
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom,
którzy się zwracają ku Niemu swym sercem.
Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Pan sam szczęściem obdarzy,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim,
a śladami Jego kroków zbawienie.
(Mt 9, 14-17)
Po powrocie Jezusa z krainy Gadareńczyków podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: „Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą?” Jezus im rzekł: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze staje się przedarcie. Nie wlewają też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki przepadają. Ale młode wino wlewają do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje”.
