W dzisiejszej liturgii słyszymy takie oto słowa: „Oto otwieram wasze groby i wydobędę was z grobu, ludu mój”; jest to obietnica Pana Boga, dotycząca nie tylko kości fizycznych, złożonych w grobie, ale tego wszystkiego co mnie od Niego oddziela, czyli fetoru moich grzechów i słabości, pychy i braku wrażliwości, dających w efekcie wrażenie, że nie ma już dla mnie nadziei.

W Ewangelii jednak, Pan Jezus w dwóch przykazaniach miłości Boga i bliźniego, podaje gotową receptę na tę sytuację, bo w końcu miłość jest najważniejsza i prawdziwa miłość rodzi samo dobro.

Miłość to nie słowa i uczucia, ale konkretne czyny, codzienny trud i zauważenie człowieka w drugim człowieku.

• faryzeusze
• Izajasz
• przykazanie miłości