magicy naiwności
Wciąż tak serdecznie się dziwimy, że świat odchodzi od Chrystusa. A On się nie dziwi, wręcz przeciwnie, sam to zapowiada. Czy może bowiem zyskiwać na popularności ktoś, kto stawia wymagania? Ktoś, kto rodzi podziały? Popularność osiągają zwykle ci, którzy zdają się poszerzać ludzką wolność poprzez redukowanie wymagań. Takie głosy to balsam na duszę tych, którzy szukają potwierdzenia swojej niefrasobliwej postawy życiowej. Kiedy jednak w życiu robi nam się smutno, internetowi guru nadal z uśmiechem sączą swój obojętny przekaz. Jedynym, który się nad nami pochyla jest Pan, który nie powie ci „a nie mówiłem?”, ale raczej – wstań, zacznij od nowa, czasem wbrew wszystkim i wszystkiemu. I nie bądź już tak bezkrytyczny i ufny. Bez wymagań życie jest mdłe, a pokój jest pozorny. Wszelkiej naiwności powiedz stanowcze „nie”. Niech zapłonie Jezusowy ogień…
SŁOWO NA DZIŚ:
(Rz 6, 19-23)
Bracia: Ze względu na przyrodzoną waszą słabość posługuję się porównaniem wziętym z ludzkich stosunków: jak oddawaliście członki wasze na służbę nieczystości i nieprawości, pogrążając się w nieprawość, tak teraz wydajcie członki wasze na służbę sprawiedliwości, dla uświęcenia. Kiedy bowiem byliście niewolnikami grzechu, byliście wolni od służby sprawiedliwości. Jakiż jednak pożytek mieliście wówczas z tych czynów, których się teraz wstydzicie? Przecież końcem ich jest śmierć. Teraz zaś, po wyzwoleniu z grzechu i oddaniu się na służbę Bogu jako owoc zbieracie uświęcenie. A końcem tego jest życie wieczne. Albowiem zapłatą za grzech jest śmierć, a łaska przez Boga dana to życie wieczne w Chrystusie Jezusie, Panu naszym.
(Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6)
REFREN: Szczęśliwy człowiek, który ufa Panu
Szczęśliwy człowiek, który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie;
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Aklamacja (Łk 12, 49)
Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i bardzo pragnę, żeby on już zapłonął.
(Łk 12, 49-53)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął. Chrzest mam przyjąć i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie. Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój? Nie, powiadani wam, lecz rozłam. Odtąd bowiem pięcioro będzie rozdwojonych w jednym domu: troje stanie przeciw dwojgu, a dwoje przeciw trojgu; ojciec przeciw synowi, a syn przeciw ojcu; matka przeciw córce, a córka przeciw matce; teściowa przeciw synowej, a synowa przeciw teściowej”.
