Abraham jest ojcem i wzorem wiary, bo na nim Bóg pokazuje człowiekowi, co oznacza wierzenie Bogu. Dopiero kiedy opuścił ojca (rodziciela i żywiciela) mógł powoli uczyć się, że Bóg jest więcej niż ojcem, który go całkowicie trzyma w swoich rękach i że z tego płynie życie i coraz więcej życia, pełnia życia. Jezus wzór wszelkiego dobra „wyszedł od Ojca, by wrócić do Ojca” a jednocześnie cały czas był w Ojcu, wskazuje tę samą dynamikę zawierzenia Bogu, jako temu, w którym i z którym życie się opłaca i ma sens.