Klucz do pokoju
Bardzo konkretne jest to słowo z Izajasza, które mówi, że gdybyśmy Ty i ja zważali na Boże przykazania, wówczas w naszych sercach byłby dzisiaj pokój. Jeśli bowiem tego pokoju mi brakuje (a faktycznie brakuje…), oznacza to, że jest jakieś przykazanie, którego nie wypełniam – jakieś Boże słowo, przed którym się bronię, w które nie chcę wejść, wobec którego pozostaję niejako na zewnątrz… Pociecha w tym, że kiedy Izajasz podprowadza pod ten sam wniosek swoich ziomków, robi to nie po to, aby ich przestraszyć, ale po to, aby im przynieść niesamowitą wiadomość, która dzisiaj przychodzi jako Dobra Nowina również do mnie a – jeśli potrzeba – również do Ciebie: OTÓŻ PAN BÓG JUŻ DAWNO MI TEN GRZECH WYBACZYŁ I PRZEZ CAŁY TEN CZAS CZEKAŁ, AŻ WRESZCIE ZDAM SOBIE Z TEGO SPRAWĘ I PRZYJMĘ JEGO MIŁOSIERDZIE…
Liturgia Słowa na dziś
(Iz 48,17-19)
Tak mówi Pan, twój Odkupiciel, Święty Izraela: „Jam jest Pan, twój Bóg, pouczający cię w tym, co pożyteczne, kierujący tobą na drodze, którą kroczysz. O gdybyś zważał na me przykazania, stałby się twój pokój jak rzeka, a sprawiedliwość twoja jak morskie fale. Twoje potomstwo byłoby jak piasek, i jak jego ziarnka twoje latorośle. Nigdy by nie usunięto ani wymazano twego imienia sprzed mego oblicza!”
(Ps 1,1-2,3,4.6)
REFREN: Dasz światło życia idącym za Tobą
Błogosławiony człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców.
Lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Przyjdzie Pan, Książę pokoju, wyjdźcie mu na spotkanie.
(Mt 11,16-19)
Jezus powiedział do tłumów: „Z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest ono do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom: „Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili”. Przyszedł bowiem Jan: nie jadł ani nie pił, a oni mówią: „Zły duch go opętał”. Przyszedł Syn Człowieczy: je i pije, a oni mówią: „Oto żarłok i pijak, przyjaciel celników i grzeszników”. A jednak mądrość usprawiedliwiona jest przez swe czyny”.
