Może jesteś dzisiaj jak ten namiestnik Judy, Zorobabel, albo kapłan Jozue czy reszta towarzystwa z Pierwszego Czytania – patrzysz na świątynię relacji z jakąś ważną dla Ciebie osobą (może z Twoimi dziećmi, ojcem, matką, dziewczyną/chłopakiem, mężem/żoną…) albo na świątynię Twojej wierności wartościom, którym poświęciłeś swoje życie, albo na świątynię powierzonego Ci zadania czy powołania życiowego i myślisz sobie: „nawet kamień na kamieniu już się z tego nie ostał, nie ma szansy, żebym się jeszcze kiedyś zapalił do tych rzeczy…”.

Jeśli tak jest, pozwól, żeby to dzisiejsze słowo wybrzmiało do końca; otóż Pan mówi Ci: „Ale teraz nabierz ducha!” „Teraz”, tzn.: właśnie tym momencie, kiedy stoisz na gruzowisku twojej świątyni i nie umiesz się wyplątać z rozżalenia; jeśli tylko uwierzysz, że jest to możliwe, On w trzy dni odbuduje tą świątynię na nowo!

Słowo Boże na dziś

PIERWSZE CZYTANIE (Ag 1,15b-2,9)

W drugim roku rządów króla Dariusza, dnia dwudziestego pierwszego, siódmego miesiąca, Pan skierował te słowa do proroka Aggeusza: „Powiedzże to Zorobabelowi, synowi Szealtiela, namiestnikowi Judei i arcykapłanowi Jozuemu, synowi Josadaka, a także Reszcie ludu: “Czy jest między wami ktoś, co widział ten dom w jego dawnej chwale? A jak się on wam teraz przedstawia? Czyż nie wydaje się wam, jakby go w ogóle nie było? Teraz jednak nabierz ducha, Zorobabelu, mówi Pan, nabierz ducha, arcykapłanie Jozue, synu Josadaka, nabierz też ducha cały ludu ziemi, mówi Pan. Do pracy! Bo Ja jestem z wami, mówi Pan Zastępów. Według przymierza, które zawarłem z wami, gdyście wyszli z Egiptu, duch mój stale przebywa pośród was. Nie lękajcie się!” Bo tak mówi Pan Zastępów: „Jeszcze raz, a jest to jedna chwila, a Ja poruszę niebiosa i ziemię, morze i ląd. Poruszę wszystkie narody, tak że zbiorą się kosztowności wszystkich narodów, i napełnię chwałą ten dom. Do mnie należy srebro i do mnie złoto. Przyszła chwała tego domu będzie większa od dawnej; na tym to miejscu udzielę pokoju, mówi Pan Zastępów”.

PSALM RESPONSORYJNY (Ps 43,1.2.3.4)

Ref.: Zaufaj Panu, On jest twoim Zbawcą

Osądź mnie, Boże, sprawiedliwie
i broń mojej sprawy przeciwko ludowi nie znającemu litości,
wybaw mnie od człowieka
podstępnego i niegodziwego.

Ty bowiem, Boże, jesteś ucieczką moją,
dlaczego mnie odrzuciłeś?
Czemu chodzę smutny
i prześladowany przez wroga?

Ześlij światłość i wierność swoją,
niech one mnie wiodą,
niech mnie zaprowadzą na Twoją górę świętą
i do Twoich przybytków.

I przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który jest moim weselem i radością,
i będę Cię chwalił przy dźwiękach lutni,
Boże mój, Boże.

EWANGELIA (Łk 9,18-22)

Gdy raz Jezus modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: „Za kogo uważają Mnie tłumy?” Oni odpowiedzieli: „Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał”. Zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?” Piotr odpowiedział: „Za Mesjasza Bożego”. Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: „Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie”.

• Jozue
• nadzieja
• odbudowa świątyni
• Zorobabel