Duchowa choroba oczu

Napisał

Ewagriusz z Pontu zapisał, że zazdrość jest „zaburzeniem wzroku, chorobą oczu niweczącą pokój ducha, szyderstwem z proroków pomyślności”*; zdaje się, że doskonale opisuje to sytuację w w Antiochii Pizydyjskiej, o której wspomina dziś pierwsze czytanie: Żydzi zobaczyli tłumy i ogarnęła ich zazdrość, przez co przestali w sercach słuchać Pana Boga, a tym samym nie odkryli prawdy w słowach Pawła. I nawet później nie odsunęli od siebie pychy, tylko wciąż słuchali własnych namiętności – podburzyli wpływowe osoby i przemocą wypędzili Pawła z miasta. Czy kiedy i my tak postępujemy, dając się ponieść emocjom wynikający z zazdrości, nie robimy tak dlatego, że nie znamy Ojca i nie słuchamy Jego głosu?

franciszkanie · Homilia: sobota IV tygodnia Wielkanocy – 9 V 2020

 

Liturgia Słowa na sobotę IV tygodnia Wielkanocy

(Dz 13,44-52)
W następny szabat po kazaniu Pawła w synagodze w Antiochii Pizydyjskiej zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: „Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: „Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”. Poganie słysząc to radowali się i uwielbiali słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe kobiety i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swych granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.

(J 14,7-14)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wy starczy”. Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca?” Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca. A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu. O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię”.

 

* – Ewagriusz z Pontu, „O wadach, które przeciwne są cnotom”

Loading