Wylewać łzy dniem i nocą. Świat pełen jest łez płynących, jak rzeki bólu i żalu. Pełen jest zawiedzionych nadziei, niespełnionych snów. Pełne są morza ludzkich łez, pełne są ich rzeki. Tyle smutku spada na ludzi ile kropel deszczu. A jednak to z tych łez karmią się kwiaty, to z tych łez poją się zwierzęta, te same łzy dają życie. W Tobie pokładamy nadzieję – mówi dziś Jeremiasz. Tylko w tobie, że zamienisz łzy, słone łzy żalu, na życiodajne strumienie. Wszak jak mówisz dzisiaj zboże rośnie i chwasty rosną. Świat pełen jest smutku, ale i radości nadchodzących żniw. Daj Panie, aby pszenica rosła, a niech jej codzienne łzy nawodnią pola i łąki, a może wtedy chwasty zamienią się w błękitne chabry i czerwone maki.

Czytanie (Jr 14, 17-22) W czasie klęski nadzieja w Bogu
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Oczy moje wylewają łzy dzień i noc bez przerwy, bo wielki upadek dotknie Dziewicę, Córę mojego ludu, klęska bardzo wielka. Gdy wyjdę na pole – oto pobici mieczem! Jeśli pójdę do miasta – oto męki głodu! Nawet prorok i kapłan błądzą po kraju, nic nie rozumiejąc.
Czy nieodwołalnie odrzuciłeś Judę albo czy odczuwasz wstręt do Syjonu? Dlaczego nas dotknąłeś klęską, a nie ma dla nas uleczenia? Spodziewaliśmy się pokoju, ale nie ma nic dobrego; czasu uleczenia – a tu przerażenie!
Uznajemy, Panie, naszą niegodziwość, przewrotność naszych przodków, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Nie odrzucaj nas przez wzgląd na Twoje imię, od czci nie odsądzaj tronu Twojej chwały! Pamiętaj, nie zrywaj przymierza z nami!
Czy są wśród bożków pogańskich tacy, którzy by zesłali deszcz? Czy może niebo zsyła krople deszczu? Czy raczej nie Ty, Panie, nasz Boże? W Tobie pokładamy nadzieję, bo Ty uczyniłeś to wszystko.

Ewangelia (Mt 13, 36-43) Wyjaśnienie przypowieści o chwaście
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie, mówiąc: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście».
On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie.
Jak więc zbiera się chwast i spala w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia oraz tych, którzy dopuszczają się nieprawości, i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego.
Kto ma uszy, niechaj słucha!»