Rozwiązanie, którego nie widać

Napisał

Wygląda na to, że po odrzuceniu Saula jako króla, co było wynikiem jego grzechów i głupich decyzji (1 Sm 13,8nn; 14,24; 15,10nn), wszystko się posypało: Samuel nie wie, co robić (1 Sm 15,35); kiedy w końcu wyrusza, by wykonać zadanie, jest przestraszony (boi się wciąż urzędującego Saula), a mieszkańcy Betlejem – widząc Samuela –  są przerażeni (co też nas nie dziwi, zważywszy, że Samuel znany był ze swej stanowczości – np. 1 Sm 15,32). O ile to zamieszanie i strach są uzasadnione, o tyle jednak trzeba pamiętać, że nawet grzech kogoś poważnego (króla w tym przypadku) nie powstrzymuje działania Pana Boga: On ma już odpowiedź na zamieszanie – jest nim najpierw Dawid, który ostatecznie wprowadzi pokój w kraju, a później Syn Dawida i jedyny Syn Boży, nasz Pan Jezus, który pokonuje wszelki strach, bezradność, chaos, bo On jest pokojem.

Być może dziś masz w sercu panikę mieszkańców Betlejem lub boisz się jakiegoś Saula, ale pamiętaj, że Pan Bóg ma przygotowanego Dawida, którego być może nie da się po ludzku zauważyć (jak nie rozpoznał go Samuel, mimo, że był prorokiem), ale w którego obecność można – i koniecznie trzeba – uwierzyć (czyli słuchać tego, co mówi Pan Bóg).

Liturgia Słowa na wtorek II tygodnia zwykłego (rok II)

(1 Sm 16, 1-13)
Pan rzekł do Samuela: “Dokąd będziesz się smucił z powodu Saula? Uznałem go przecież za niegodnego, by panował nad Izraelem. Napełnij oliwą twój róg i idź: Posyłam cię do Jessego Betlejemity, gdyż między jego synami upatrzyłem sobie króla”. Samuel odrzekł: “Jakże pójdę? Usłyszy o tym Saul i zabije mnie». Pan odpowiedział: “Weźmiesz z sobą jałowicę i będziesz mówił: Przybywam złożyć ofiarę Panu. Zaprosisz więc Jessego na ucztę ofiarną, a Ja wtedy powiem ci, co masz robić: wtedy namaścisz tego, którego ci wskażę”. Samuel uczynił tak, jak polecił mu Pan, i udał się do Betlejem. Naprzeciw niego wyszła przelękniona starszyzna miasta. Jeden z nich zapytał: “Czy twe przybycie oznacza pokój?” Odpowiedział: “Pokój. Przybyłem złożyć ofiarę Panu. Oczyśćcie się i chodźcie złożyć ze mną ofiarę!” Oczyścił też Jessego i jego synów i zaprosił ich na ofiarę. Kiedy przybyli, spostrzegł Eliaba i powiedział: “Z pewnością przed Panem jest jego pomazaniec”. Pan jednak rzekł do Samuela: “Nie zważaj ani na jego wygląd, ani na wysoki wzrost, gdyż odsunąłem go, nie tak bowiem jak człowiek widzi, widzi Bóg, bo człowiek widzi to, co dostępne dla oczu, a Pan widzi serce”. Następnie Jesse przywołał Abinadaba i przedstawił go Samuelowi, ale ten rzekł: “Ten też nie został wybrany przez Pana”. Potem Jesse przedstawił Szammę. Samuel jednak oświadczył: “Ten też nie został wybrany przez Pana”. I Jesse przedstawił Samuelowi siedmiu swoich synów, lecz Samuel oświadczył Jessemu: “Nie ich wybrał Pan”. Samuel więc zapytał Jessego: “Czy to już wszyscy młodzieńcy?” Odrzekł: “Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce”. Samuel powiedział do Jessego: “Poślij po niego i sprowadź tutaj, gdyż nie rozpoczniemy uczty, dopóki on nie przyjdzie”. Posłał więc i przyprowadzono go: był on rudy, miał piękne oczy i pociągający wygląd. Pan rzekł: “Wstań i namaść go, to ten”. Wziął więc Samuel róg z oliwą i namaścił go pośrodku jego braci. Od tego dnia duch Pański opanował Dawida. Samuel zaś ruszył w drogę i poszedł do Rama.

(Ps 89 (88), 20. 21-22. 27-28)
REFREN: Ja sam wybrałem Dawida na króla

Mówiąc kiedyś w widzeniu
do świętych Twoich, rzekłeś:
“Na głowę mocarza włożyłem koronę,
wyniosłem wybrańca z ludu.

Znalazłem Dawida, mojego sługę,
namaściłem go moim świętym olejem,
by ręka moja zawsze przy nim była
i umacniało go moje ramię”.

“On będzie wołał do Mnie:
„Ty jesteś moim Ojcem,
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”.
A Ja go ustanowię pierworodnym,
najwyższym z królów ziemi”.

(Mk 2, 23-28)
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: “Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?” On im odpowiedział: “Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom”. I dodał: “To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu”.

 

 

 

Loading